رنگ در نقاشی کودکان

رنگ در نقاشی کودکان

☻درک کودک از رنگ به طور معمول پس از 2 سالگی صورت می گیرد. در دوره خط خطی کردن رنگ برای کودک نقش جنبی دارد.

☻تخیلات و حالتهای عاطفی کودکان تعیین کننده رنگ در نقاشی آنهاست نه واقعیت بیرونی رنگ. ازینرو هرگز نباید کودکان را به سبب اینکه رنگهایشان منطبق با طبیعت و واقعیت نیست زیر سوال برد و شخصیت و احساسات آنها را نادیده گرفت.

تحمیل رنگ به کوکان به معنی آلوده کردن و از بین بردن اصالت کار آنهاست. آنها را باید آزاد گذاشت تا با توجه به  دنیای خود و عواطف و احساسات و میل باطنی خویش٬ هر طور که دوست دارند رنگها را به کار گیرند.

☻پس از 3 سالگی سعی در کنترل و به کارگیری مناسب مداد رنگی دارند.

☻در فاصله 3 تا 6 سالگی علاقه بسیاری به رنگ دارد و رنگ را مقدم بر شکل و طرح می داند.

☻دوره 7 تا 9 سالگی کودک را که آثار نقاشی او بیانگر عواطف و احساسات خاص وی می باشد دوران تصویرسازی یا دوران طلایی نقاشی کودک می دانند. در این دوره زاویه دید کودک مشخص و یک جانبه می شود. (رجوع شود به بخش مراحل رشد نقاشی کودک)

به اعتقاد سوبس کودکان تا 9 سالگی به رنگهای زنده گرایش و علاقه دارند٬ ولی پس ازاین سن زمینه های کمرنگ را بیشتر می پسندند.

☻هر چه کودک رشد می کند و سن او بالاتر می رود علاقه اش به رنگ کمتر می شود و شکل و طرح اهمیت بیشتری پیدا می کند.

☻در سن 11- 12 سالگی کودکان متوجه می شوند که رنگها قابل تغییر می باشند بنابراین اقدام به رنگ آمیزی با رنگهای مختلف می کنند و به صورت عمدی تغییراتی در رنگ ایجاد می نمایند٬ و در نهایت از ترکیب رنگها نتایج جدیدی می گیرند.

☻رنگ آمیزی نکردن قسمتی از موضوع نقاشی به وسیله کودک نشان دهنده ی خلاء عاطفی و گاهی دلیل بر گرایش ضد اجتماعی اوست.

تجربه نشان داده کودکان سازگار در نقاشی های خود به طور متوسط از 5 رنگ مختلف بهره می گیرند٬ در حالیکه کودکان گوشه گیر یا آنها که ارتباط با دنیای خارج را دوست ندارند از یک یا دو رنگ بیشتر استفاده نمی کنند.

☻به طور کلی کودکان رنگها را دیرتر از نام اشیاء یاد می گیرند.  رنگ قرمز اولین رنگی است که کودک به طور صحیحی از آن نام می برد.

معمولا رنگهای مورد پسند کودکان به ترتیب: قرمز- زرد- آبی و سبز می باشد.