جناب آقای محمد رضا رهبر؛ موفق به کسب دیپلم برگزیده و دیپلم افتخار در بخش طراحی
اولین جشنواره تجسمی بین المللی کشورهای جهان اسلام
(با عنوان سیمای اسلام در قرآن) واقع در استان گرگان شدند.
لذا گالری تجسم رویا موفقیت افتخار آمیز ایشان را تبریک می گوید و موفقیت روز افزون را برایشان آرزومند است.
تمایز نقاشی دختران و پسران
☻تحقیقاتی که در زمینه نقاشی کودکان دختر و پسر انجام شده نشان داده است که در سن 3- 4 سالگی هیچ نشانه معنی داری در نقاشی آنها که نشان دهنده اختلاف دو جنس باشد وجود ندارد.
☻بیشترین اختلاف در سن 5 تا 8 سالگی دیده می شود که نقاشی آنها را از یکدیگر متمایز می نماید.
در نقاشی دختران هماهنگی بیشتری دیده می شود- ظریف تر و حساب شده تر از پسران می باشد و در آنها هارمونی در رنگ٬ خطوط و زوایا بیشتر است.
دختران در هنگام نقاشی بیشتر از مربی خود سوأل می کنند٬ زیرا دوست دارند کارشان مورد قبول او قرار گیرد. آنها در رنگ آمیزی کمتر از خود جرأت به خرج می دهند و سعی در توازن رنگ دارند.
آنها به سبب اینکه کمتر از پسرها خود را بروز می دهند و مطالب دلخواه خود را کمتر به زبان می آورند٬ در رنگ آمیزی نیز به صورت درون گرا عمل می کنند.
پسران در مقایسه با دختران٬ پر جرأت٬ رک و برون گرا هستند و در انتخاب رنگها علاقه ای به ضابطه و قاعده ی خاصی از خود نشان نمی دهند آنها خیلی سریع و بی احتیاط نقاشی می کنند٬ هر رنگی را که دوست داشته باشند به کار می گیرند و به طور جدی و مصمم به کار می پردازند و پس از اتمام نقاشی٬ بلافاصله آن را به دیگران نشان می دهند.
شکلهایی که می کشند نیز با دختران تفاوت دارد٬ آنها نسبت به دختران کمتر از تصویر انسانی استفاده می کنند و بیشتر راغب به کشیدن ماشین آلات از جمله هواپیما٬ خودرو٬ قطار ونیز صحنه های جنگ با اصلحه گرم هستند.
☻کودکان بین سنین 5 تا 11 سالگی٬ اغلب بچه های هم جنس خود را نقاشی می کنند ولی بین 11 و 12 سالگی٬ دخترها٬ پسرها را به تصویر می کشند.
کودک 6 ساله آگاهی خود را در مورد تفاوت های جنسیت باگذاشتن مو٬ تفاوت های چهره و نوع لباس٬ در نقاشیهایش نشان می دهد.
رنگ در نقاشی کودکان
☻درک کودک از رنگ به طور معمول پس از 2 سالگی صورت می گیرد. در دوره خط خطی کردن رنگ برای کودک نقش جنبی دارد.
☻تخیلات و حالتهای عاطفی کودکان تعیین کننده رنگ در نقاشی آنهاست نه واقعیت بیرونی رنگ. ازینرو هرگز نباید کودکان را به سبب اینکه رنگهایشان منطبق با طبیعت و واقعیت نیست زیر سوال برد و شخصیت و احساسات آنها را نادیده گرفت.
تحمیل رنگ به کوکان به معنی آلوده کردن و از بین بردن اصالت کار آنهاست. آنها را باید آزاد گذاشت تا با توجه به دنیای خود و عواطف و احساسات و میل باطنی خویش٬ هر طور که دوست دارند رنگها را به کار گیرند.
☻پس از 3 سالگی سعی در کنترل و به کارگیری مناسب مداد رنگی دارند.
☻در فاصله 3 تا 6 سالگی علاقه بسیاری به رنگ دارد و رنگ را مقدم بر شکل و طرح می داند.
☻دوره 7 تا 9 سالگی کودک را که آثار نقاشی او بیانگر عواطف و احساسات خاص وی می باشد دوران تصویرسازی یا دوران طلایی نقاشی کودک می دانند. در این دوره زاویه دید کودک مشخص و یک جانبه می شود. (رجوع شود به بخش مراحل رشد نقاشی کودک)
به اعتقاد سوبس کودکان تا 9 سالگی به رنگهای زنده گرایش و علاقه دارند٬ ولی پس ازاین سن زمینه های کمرنگ را بیشتر می پسندند.
☻هر چه کودک رشد می کند و سن او بالاتر می رود علاقه اش به رنگ کمتر می شود و شکل و طرح اهمیت بیشتری پیدا می کند.
☻در سن 11- 12 سالگی کودکان متوجه می شوند که رنگها قابل تغییر می باشند بنابراین اقدام به رنگ آمیزی با رنگهای مختلف می کنند و به صورت عمدی تغییراتی در رنگ ایجاد می نمایند٬ و در نهایت از ترکیب رنگها نتایج جدیدی می گیرند.
☻رنگ آمیزی نکردن قسمتی از موضوع نقاشی به وسیله کودک نشان دهنده ی خلاء عاطفی و گاهی دلیل بر گرایش ضد اجتماعی اوست.
تجربه نشان داده کودکان سازگار در نقاشی های خود به طور متوسط از 5 رنگ مختلف بهره می گیرند٬ در حالیکه کودکان گوشه گیر یا آنها که ارتباط با دنیای خارج را دوست ندارند از یک یا دو رنگ بیشتر استفاده نمی کنند.
☻به طور کلی کودکان رنگها را دیرتر از نام اشیاء یاد می گیرند. رنگ قرمز اولین رنگی است که کودک به طور صحیحی از آن نام می برد.
معمولا رنگهای مورد پسند کودکان به ترتیب: قرمز- زرد- آبی و سبز می باشد.
نقاشی کودکان
☻نقاشی کودک (خط خطیها) از حدود 5/1 سالگی شروع می شود و علت آن برقراری ارتباط بین دست و چشم می باشد.
☻نقاشی برای کودکان بیش از هر چیز پاسخ به نیاز درونی است.
☻نقاشی برای کودک یک شاخک حسی است که بوسیله آن با دنیای خارج تماس برقرار می کند٬عواطف و احساسات خود را به جهان عرضه می نماید و از واکنشهای جهان اطراف با خبر می شود.
☻همه ی کودکان نقاشی را وسیله دسترسی به جهان خارج و کسب اطلاع از آن به کار می برند.
به اعتقاد ″هربرت رید″ کودکان ضمن اینکه با انگیزه ی تخلیه ی هیجان های خود نقاشی می کنند٬برای تطبیق خود با جهان خارج نیز از آن بهره می گیرند.
کودک در نقاشی خود که برای او ارتباط نزدیکی با بازی دارد از سویی جهان را کشف می کند و از سویی دیگر آرامش از دست رفته را می جوید و با این کار به تعادل روانی می رسد.
☻نقاشی کودکان اغلب پنداری است نه تجسمی.
از دیدگاه ″پیاژه″ نقاشی کودک چیزی ما بین بازی و تصاویر ذهنی است.
☻در هنگام نقاشی قدرت جستجوگری واستدلال کودکان به کار می افتد .
☻ نقاشی برای کودک از نظر پیدا کردن شخصیت خودش نیز اهمیت دارد. او در هنگام نقاشی دنیا را به همان صورت که دیده است مجسم می کند و شخصیت خود را نمایان می سازد.
☻گاهی کودک از دادن جواب درباره موضوع هایی که نقاشی کرده عاجز است و نمی داند چرا اینگونه نقاشی کرده است٬ این امر به سبب آن است که ضمیر ناخودآگاهش درنقاشی هایش ظاهر می شود و خود کودک از ناخوآگاه بی اطلاع است.
☻هنر کودک بویژه نقاشی او٬ آینه تمام نمای روح اوست.
کودک درآغاز نقاشی آنچه را که از کسی یا چیزی می داند می کشد نه آن چیزی را که می بیند.
گرد آوری و تنظیم: فاطمه پورذبیح